Kłamstwo - Epilog

~ 3 miesiące później ~

 

Shane obudził się sam w wielkim łóżku, w skotłowanej pościeli nadal pachnącej potem i seksem. Przeciągnął się, ziewając szeroko, po czym przetarł pięściami oczy. Usiadł rozglądając się dookoła, szukając okularów, które jak zwykle, gdy nocował u swojego partnera, zostawił na nocnej szafce. Założył je na nos i rozejrzał się ponownie. Przez zasłony w oknach prześwitywały promienie słońca. Nawet przez zamknięte okno był wstanie usłyszeć świergot ptaków, które radowały się z nadejścia wiosny i cieplejszych dni.

Wstał z łóżka, przeczesując palcami rude, potargane włosy. Zastanawiał się, gdzie podział się Cole. Jego kochanek nie należał do rannych ptaszków, ale w przeciwieństwie do niego nie był też śpiochem, który potrafił spędzić w łóżku cały dzień.

Tajemnica szybko się wyjaśniła, gdy usłyszał dochodzące z dołu dźwięki radia i mruczenie Danielsa.

Uśmiechnął się szeroko, schodząc na dół. Tak jak sądził, znalazł kochanka kręcącego się po kuchni i robiącego coś niezwykle apetycznego, na czego zapach brzuch Shane’a wydał z siebie głośny, zawstydzający, mokry dźwięk.

Cole go nie usłyszał. A przynajmniej udał, że nie słyszy. Nadal kręcił się po kuchni, tyłem do niego, ubrany w parę luźnych, czarnych dresów i nic więcej. Dzięki czemu rudzielec miał możliwość nacieszyć oczy widokiem nagich, umięśnionych pleców i ramion kochanka, na których ubiegłej nocy nieświadomie pozostawił podłużne zadrapania. Nie czuł się jednak winny z ich powodu. Może gdyby to był kto inny, ale nie Cole. Nie mężczyzna, który przez ostatnie trzy miesiące i poprzedzające je czas, pokazywał mu ile dla niego znaczył.

Cole go kochał.

Kochał miłością szaloną i piękną. Delikatną i szczerą. Kochał go całym sobą i pokazywał mu to każdego dnia. Ta miłość była widoczna w każdym geście Cola’a. W jego słowach, choć najbardziej pokrętnych. W każdym uśmiechu. W czułych, rozmarzonych spojrzeniach, które posyłał mu, gdy myślał, że Shane nie patrzył.

Cole zwyczajnie go kochał.

Tak jak on kochał Cole’a.

Uśmiechnął się, czując jak jego serce nabrzmiewa od przepełniającego je szczęścia. Podszedł do swojego kochanka, przyjaciela i partnera w jednym i objął go wokół tali, wtulając policzek miedzy jego łopatki.

- Tak się zastanawiałem, jak długo zamierzałeś się czaić w drzwiach.

- Wcale się nie czaiłem. Podziwiałem swojego chłopaka – musnął wargami skórę bruneta,

- O! Znam go? – zapytał Cole’ rzucając mu znad ramienia zaczepne spojrzenie. Nie mógł się na to nie uśmiechnąć. Ich zaczepki i kłótnie przeszły już do legendy. Rebeca, Carla, Alan i Dora stale im powtarzali, że zachowywali się jak stare, dobre małżeństwo i powinni się w końcu chajtnąć. Nie żeby w przyszłości tego nie planował.

- Tak sądzę. – udał, że się zastanawia. – Wiesz, jest wysoki, przystojny…

- Tak? – brunet uśmiechnął się arogancko, jak zawsze, gdy Shane łechtał jego już i tak zbyt nadęte ego.

- Ma zajebisty tatuaż, który sprawia, że na samą jego wyobrażenie mam problem z erekcją. Co jest dość wkurzające, bo zdarza mi się najczęściej w pracy.

Cole parsknął rozbawiony i przekręcił się w jego objęciach, by móc spojrzeć mu w oczy.

- Ma wspaniałe ciało, które mógłbym lizać godzinami… - tym razem to on się wyszczerzył, gdy poczuł, jak członek mężczyzny zareagował na tą uwagę. – Ogólnie jest bardzo seksowny.

- Tak? Mów dalej. – Cole nachylił się w jego stronę. Jasnozielone oczy iskrzyły się od niehamowanego zainteresowania i miłości, która wyczyniała niestworzone rzeczy z sercem Shane’a.

Objął kochanka za szyję i stanął na palcach, by móc mówić tuż przy jego wargach. – A wiesz co jest najważniejsze?

- Co? – brunet cmoknął go w usta.

- Kocham go najmocniej na świecie. – powiedział z pełnym przekonaniem. Bo tym razem to nie było kłamstwo, a szczera, nie skrępowana niczym miłość. 

 

 

Koniec

Moi kochani. Tak naprawdę nie wiem co mam teraz powiedzieć. Spędziłam nad pisaniem tej opowieści długie tygodnie, miesiące. Pokochałam tych bohaterów i bardzo się z nimi zżyłam. Dlatego tak trudno jest mi powiedzieć, że to już koniec. Koniec "Kłamstwa". Historii miłości zaborczego, seksownego Cole'a i pyskatego śpiocha Shane'a. Dziękuje wam wszystkim i każdemu z osobna za to, że przeżył ze mną tę opowieść. Przeżywał emocje bohaterów, ich rozstania i smutki i radości i namiętności. Przepraszam za wszystkie błędy i niedociągnięcia, które z całą pewnością notorycznie się pojawiały. Dziękuję za wasze komentarze, które były dla mnie motywacją do pisania, za pchanie mnie do przodu, gdy już myślałam, że nie dam rady tego skończyć. Dziękuję wam ogromnie i mam nadzieję, że nadal tu ze mną zostaniecie, że przeżyjecie ze mną jeszcze nie jedną przygodę.
Pozdrawiam,
Wasza U-water.