Kłamstwo - Rozdział 21

- Co do… Czy to… - wydukał Shane, nie mogąc oderwać oczu od anioła. Uwięziony w klatce chłopak wglądał i tańczył jak niebiańskie stworzenie. Nawet on, mimo że nie odczuwał pociągu do młodszych, delikatnych i drobnych mężczyzn, musiał przyznać, że tancerz był oszałamiający.

- Chodzi ci o tego w klatce? – zapytał jego rozmówca. – Do Andrew. Robi wrażenie, co? Kto by pomyślał, że dzieciak tańczy od niedawna. Jest najlepszy. Powala wszystkich na kolana. Ale na twoim miejscu nie robiłbym sobie zbytnich nadziei i trzymałbym się od niego z daleka.

- Dlaczego? – Shane nie krył swojego zaciekawienia.

Nieznajomy nachylił się w jego stronę, stając z Shane’em prawie nos w nos. Rudzielec z trudem zdusił chęć odsunięcia się. W tym mężczyźnie było coś niebezpiecznego i władczego. W pewnym sensie przypominał mu trochę Cola, ale tam, gdzie Daniels kojarzył mu się bardziej z seksownym, niebezpiecznym drapieżnikiem, ten mężczyzna był niebezpieczną bestią, tylko cudem utrzymywaną na więzi. I Shane nie zamierzał znajdować się w pobliżu, gdy łańcuchy, którymi była spętana, zostaną zerwane.

- Pytasz dlaczego, słodki? – na ustach bruneta pojawił się niebezpieczny uśmieszek. – To proste. W przeciwnym razie mój drogi brat, urwie ci ręce i zagra nimi w baseball twoją głową. – Collen zbladł momentalnie, robiąc gwałtowny krok w tył, na co nieznajomy tylko się zaśmiał. Coraz mniej podobał mu się ten mężczyzna.

- Spokojnie, tylko żartowałem. Po prostu Drew bardzo podoba się mojemu bratu. A, że mój kochany, starszy braciszek jest za głupi, by sięgnąć po to, czego pragnie, zaczął odstraszać każdego gościa, który robił podjazdy do tego dzieciaka – prychnął mężczyzna. – Ale ja nie mam takich problemów, jak Scott. – nieznajomy znowu się pochylił w stronę Shane’a. – Wiem czego chcę i jak to zdobyć.

- W takim razie idź i to zdobądź, nie będziemy cię zatrzymywać – rudzielca otoczył zapach znajomej wody po goleniu, nim silne ramie otoczyło jego talie i przyciągnęło do szerokiej piersi stojącego za nim Cole’a.

Shane odetchnął z ulgą. Miał wrażenie, że w momencie, gdy poczuł bliskość Daniela, uszło z niego całe powietrze. Oparł się ufnie na większym mężczyźnie, wierząc, że Cole, pozbędzie się natręta.

W normalnej sytuacji Shane nie miałby problemu ze zbyciem natrętów i nieprzyjemnych typów. Jednak w tym mężczyźnie było coś naprawdę niebezpiecznego, coś co sprawiało, że rudzielec bał się pozostawać z nim sam. Miał przeczucie, że tym razem jego cięty język by nie pomógł, a tylko jeszcze bardziej zachęcił nieznanego mężczyznę. Dlatego był bardzo wdzięczny za interwencję Cole’a.

***

 - Daniels. – Ashner wywarczał nazwisko Cole’a niczym przekleństwo, na co nie ten tylko uśmiechnął się szeroko. Cole ogromnie się cieszył, że zdążył na czas, nim Stormowi udało się wyciągnąć Shane’a do jednej z mniej uczęszczanych części klubu, gdzie wstęp mieli tylko członkowie klubu i zaproszeni przez nich goście. Cole doskonale wiedział, że Hell’s Angels swoją nazwę nie wziął z nikąd. Lokal zawdzięczał ją rodzeństwu Scotta, które prowadziło dwie VIP-owskie części klubu, do którego mogli dostać się jedynie wybrani.

Alice, najmłodsza z rodzeństwa odpowiadała za Angels, bardzo ekskluzywną część lokalu, dla ludzi z pokaźnym portfelem. W tamtej części klubu można było popatrzeć na tańce ślicznych aniołków i w razie chęci wynająć któregoś do prywatnego pokazu lub umilić sobie czas zwykłą pogawędką z pięknymi, inteligentnymi hostami i hostessami.

Ashner natomiast odpowiadał za Hell. Klub BDSM, który mieścił się w podziemiach budynku, a doktórego wstęp mieli wyłącznie członkowie i polecone przez nich osoby.

Mężczyzna był nie tylko jego menagerem klubu, ale nierzadko również jego główną atrakcją podczas scen jako dom. Podobno każdy uległy, z którym skończył Ashner, płakał jak dziecko, błagając go o kolejną sesję. Na co Strom prawie nigdy się nie zgadzał. Dominant lubił zmieniać swoich uległych jak rękawiczki.

To nie znaczyło wcale, że Ash był złym facetem. Cole wolał jednak, by koleś trzyma się z daleka od Shane’a. Rudzielec był delikatnym mężczyzną, zwłaszcza po rozstaniu z tym dupkiem Kade’em i Storm nawet nieświadomie mógł mu wyrządzić krzywdę.

Nie mówiąc już o tym, że Cole wolałby zjeść  swojego własnego buta, niż pozwolić komukolwiek dotknąć Shane’a w ten sposób.

- Daniels, przerwałeś nam bardzo uroczą pogawędkę. – Ashner zmarszczył brwi, spoglądając na niego z wyzwaniem w oczach. Cole jednak nie zamierzał bawić się w tę grę. Nie zamierzał współzawodniczyć ze Stormem i pokazywać mu, który z nich jest samcem alfa.

Zamierzał sięgnąć od razu po zwycięstwo.

- Shane, dzieciaku, czekaliśmy na ciebie. – Daniels prawie parsknął śmiechem, widząc zaskoczenie na twarzy Storma. Do mężczyzny musiało dopiero dotrzeć, że Cole rzeczywiście znał Shane’a, a nie zwyczajnie mu podbić potencjalnego kochanka.

- Przepraszam. – rudzielec odwrócił się w jego ramionach i wtulił się w jego pierś, jakby w ten sposób zamierzał mu wynagrodzić czekanie. Cole nie miał nic przeciwko. Jeśli miał być tak zawsze przepraszany, to Collen mógł się spóźniać za każdym razem.

- Nie ma problemu. Chodźmy do stolika, wszyscy na ciebie czekają. – ruszyli przytuleni przez parkiet, nie zwracając uwagi na Storma, który wpatrywał się w ich plecy z łagodnym uśmiechem, w duchu zazdroszcząc im więzi, która była widoczna pomiędzy nimi.  

***

Shane musiał przyznać, że impreza była naprawdę przednia. Bardzo cieszył się, że Alanowi udało się go namówić na wyjście. Pomijając drobną wpadkę na początku, bawił się naprawdę dobrze. Przestał myśleć o Andersie. Dał się ponieść, tańcząc wraz z Alanem, Dorą, Carlą, Rebecą i Cole’em.

Głównie z Colem.

Daniels nie odrywał od niego wzroku. Mimo że wokół było tak wiele przystojnych i chętnych mężczyzn, Cole patrzył tylko na niego. Pochłaniał go wzrokiem, jakby Shane stanowił centrum jego świata.

I Collen był onieśmielony tą myślą.

Shane doskonale wiedział, że Daniels się w nim dłuży. Dla nikogo nie było to tajemnicą. Od samego początku, od chwili ich pierwszego spotkania, wytworzyła się między nimi pewna specyficzna więź. Zupełnie inna, niż ta, którą dzielił z Kade’em. Rudzielec rozumiał się z Cole’em niemal bez słów. Jakby mężczyzna podświadomie wiedział, czego Shane potrzebował. I może to wynikało z tego, że Daniels był zwyczajnie dobrym obserwatorem, ale Shane był pewny, że jest w tym coś więcej.

Wcale nie wykluczał myśli, że to wszystko były tylko jego urojeniem, że sobie to tylko wymyślił po to, by zapomnieć o złamanym sercu i dumie, przez kompleksy, w które wpędziła go zdrada byłego kochanka. Collen jednak nie mógł zaprzeczyć temu przyciąganiu, podświadomemu zrozumieniu, jakie istniało między nim a Danielsem. Choćby to, jak tańczyli.

Shane doskonale zdawał sobie sprawę, że jest fatalnym tancerzem i poruszał się z gracją nowonarodzonego źrebaka. Choć Alan wolał mówić, że architekt tańczył jakby miał coś w tyłku i nie mógł się tego pozbyć.

Z Cole’em taniec wychodził Shane’owi naturalnie. Mężczyzna potrafił tak nim pokierować, że rudzielec po raz pierwszy w życiu mógł powiedzieć, że naprawę tańczył.

- Proszę państwa za chwilę zacznie się odliczanie. Zakończymy stary rok i zaczniemy nowy. A więc wszystkie ręce w górę i dajmy czadu. Hucznie pożegnajmy ten rok – wykrzyknął DJ, puszczając szybszy kawałek.

- To nie na moje stare kości. – jęknął boleśnie Cole, na co Shane wyszczerzył się złośliwie.

- Czyżby reumatyzm ci doskwierał staruszku? No tak, w twoim wieku powinieneś już dawno leżeć pod kocykiem. Ciepłe kapcie, bujany fotel, termofor, kaczka…

- Ej! Ej! Ej! Nie rozpędziłeś się rudzielcu? – Cole przyparł go do ściany, więżąc go miedzy sobą a płaską powierzchnią. Shane nawet nie wiedział jak o się stało, że znalazł się w tamtym miejscu i takim położeniu. Bynajmniej mu to jednak nie przeszkadzało.

- Ja? Ależ skąd. Ja jedynie twierdzę, że w twoim wieku…

- W moim wieku? Sugerujesz, Collen, że jestem stary!?

- Ja? W żadnym wypadku. Słyszysz co do ciebie mówię staruszku, czy znowu gdzieś zgubiłeś swój aparat słuchowy? Wiesz, w twoim wieku można już zapominać o takich rzeczach. – Shane uśmiechnął się szeroko, bawiąc się wyśmienicie. Zaczepianie i prowokowanie Cole’a było doskonałą grą. A ta nutka niepewności i niebezpieczeństwa, nadawała jej jedynie pikanterii i dreszczyku emocji.

- Rudzielcu, grabisz sobie – warknął Cole, przyciskając go biodrami do ściany.

Shane zdusił jęk, a jego oczy rozszerzyły się w zaskoczeniu, gdy zrozumiał, czym był twardy przedmiot, wbijający mu się w brzuch.

Cole był podniecony.

Ta ich mała gra podobała się mężczyźnie bardziej, niż Shane zakładał.

- Rudzielcu. – Daniels ponownie warknął pochylając się nad nim. Shane mógł poczuć jego ciepły oddech na wagach. Poczuć smak alkoholu, który tej nocy wypił mężczyzna, choć nie było go zbyt wiele.

Shane’em wstrząsnął dreszcz. Jego ciało zapłonęło z pragnienia. Cole musiał wyczuć, jak jego ciało zareagował na bliskość, bo przysunął się jeszcze bliżej, niemal stykając się z nim wargami.

Shane rozchylił usta w oczekiwaniu. Mógł niemal zakosztować pocałunku Cole’a i ta myśl, to uczucie wcale nie było mu niemiłe. Czuł napięcie, oczekiwanie. Jakby nie mógł się doczekać tego, co się miało stać.

- Shane – wyszeptał czule Cole, ocierając się swoimi wargami o te rudzielca. Shane’a przeszedł dreszcz.

- Shane – powtórzył Daniels. – Jakie jest twoje noworoczne życzenie?

Collen z trudem przełknął ślinę i uniósł wzrok. Starszy mężczyzna wpatrywał się w niego z wyczekiwaniem i niepewnością wypisaną na twarzy. Jakby od tego, co Shane miał powiedzieć zależało całe jego życie. Jakby architekt trzymał w swojej dłoni całe życie Cole’a. Jakby miał w niej jego serce i jednym ruchem mógł je zmiażdżyć.

Ta wizja była przerażająca. Myśl, że to w nim Daniels pokładał swoje szczęście… To było dla niego zbyt wiele. Z byt wiele do udźwignięcia w tamtym momencie. Nie wiedział, czy był na to gotowy.  

***

Cole wiedział, że ryzykował.. Wiedział, że Shane w każdej chwili mógł powiedzieć, że go nie chce, że nie jest gotowy na nowy związek. Na związek z nim. Jednak to czekanie, ta niepewność zabijały go do środka. Potrzebował odpowiedzi. Chciał wiedzieć, czy miał na co czekać, czy mógł mieć nadzieje. Nawet jeśli miałby czekać na rudzielca latami, chciał mieć pewność, że było na co.

- Ja… - wychrypiał Shane, zwilżając wargi językiem, a Cole tylko cudem powstrzymał się, by nie pogonić za nim i wbić się rudzielcowi w wargi. – Ja chciałbym móc się zakochać – powiedział architekt, a serce Danielsa ścisnęło się boleśnie w nieskończonej agonii.